Hier heb ik vaak mee te maken in mijn praktijk. Niet alleen als medium maar ook als tester op klachten. De een weet dat hij of zij hoog gevoelig is, de ander niet. Het is niet altijd even gemakkelijk. Moeders komen met vragen over hun kinderen. Deze lopen uiteen van kinderen die slecht slapen omdat ze van alles voelen of zien, tot kinderen die ontzettend druk zijn. Het lijkt op ADHD maar dat is het ook niet helemaal.
Het hoeven niet alleen maar kinderen te zijn, ook volwassenen kunnen hiermee kampen.
Ieder persoon is anders. Er zullen maar weinig mensen zijn die precies gelijk zijn. Het is daarom ook belangrijk ze ieder op hun eigen manier te behandelen. Met jonge kinderen kun je de meeste prikkels om hen heen weghalen, of door hulpmiddelen verminderen. Ik zeg altijd “we zijn niet voor niets op deze aarde. We moeten er dan ook op kunnen leven”.
Sommige kinderen of volwassenen hebben, voordat ze bij mij belanden, al een heel traject achter de rug. Doktoren, therapeuten, ze zijn het helemaal zat. Komt weer iemand met iets aan. Er is altijd wel weer iemand die baat heeft gehad bij een bepaalde behandeling of therapeut. Je ziet vaak door de bomen het bos niet meer.
Laatst sprak ik nog met iemand op een barbecue die al jaren bezig was met haar lichamelijke klacht.
Ik draag het dan wel aan, maar je voelt dat iemand er nog niet aan toe is. Misschien wat later op iemands levenspad.
Waarom is dat? Waarom moeten mensen soms jaren zoeken en “lijden”. Ik geloof omdat je naarmate “wijzer” wordt. De meest prachtige dingen kunnen eruit ontstaan, voor iedereen verschillend. Ik merk dat je 2 kanten op kunt. Blijven hangen in de boosheid, frustratie of verdriet, of de nieuwe mogelijkheden zien die ermee gepaard gaan.
De combinatie van mediumschap en het testen geven mij de extra tools om iemand te helpen. Zelf ben ik gegroeid door dingen los te laten. Ik kan iemand proberen te blijven overtuigen dat mijn methode uitweg kan bieden, of het te benoemen en dan los te laten.
Misschien is de persoon nog niet zover en heeft hij of zij eerst andere wegen te bewandelen. Forceer ik het, dan stoppen de mensen vaak na 1 keer of halverwege het traject, omdat ze er toch nog niet aan toe waren.
Het is goed als ouders van gevoelige kinderen open te staan voor wat de kinderen zeggen. Ook al vind je het zelf soms nog zo eng, laat het niet zien aan je kind. Ze kunnen spreken over overledenen die ze op hun slaapkamer zagen. Als je geen antwoorden weet op hun vragen zeg dan ook dat je dat gaat uitzoeken. Dat je er niet bekend mee bent. Dat ze niet gek of vreemd zijn. Moeders en vaders hoeven niet alles te weten. Het is goed dat ook zij soms hulp moeten inroepen.
Geschreven door Yvonne van Bezu